“Ik werk hier nu 2 jaar, en in het begin was er nog geen vertrouwensband met cliënten. Dat moesten we echt opbouwen. Maar nu zit dat goed. Mijn cliënten kunnen alles bij me kwijt, en dat doen ze gelukkig ook. Het geeft me een fijn gevoel dat ze weten dat dat kan.”
Vrijwillige zorg
Karin is persoonlijk begeleider op de locatie Zeuvenakkers. De 6 cliënten van de groep wonen ieder in hun eigen appartement. “Samen met de andere begeleiders help ik ze de hele dag. Dat begint ’s ochtends met medicijnen en een praatje maken. En dat eindigt, als je een late dienst hebt, bij het uittikken van rapporten over de dag.
Onze cliënten hebben in de gevangenis gezeten, maar ze zitten hier nu vrijwillig. Ze hebben een licht verstandelijke beperking. De meesten zijn autistisch, eentje heeft psychoses gehad. Allemaal zijn ze weleens gespannen en agressief. Maar ze zijn redelijk zelfstandig. Ze hebben allemaal hun dagbesteding, en één van onze cliënten loopt een dag per week stage in de kringloop. Hij zet stappen om weer mee te doen in de maatschappij.”
Drie-in-één
Voordat Karin hier werkte, werkte ze 11 jaar in de gehandicaptenzorg. “Dat boeide me heel erg, maar ik wilde eens iets anders. Bij Trajectum vond ik de GGZ, de forensische zorg én verstandelijk-gehandicaptenzorg in één. Daar was ik heel benieuwd naar.”
En Trajectum bleek een fijn bedrijf om te werken. “Als ik iets graag wil, dan kan ik altijd bij mijn manager terecht. Vorig jaar, toen ik nog groepsbegeleider was, gaf ik bij mijn manager aan dat ik wel als persoonlijk begeleider op mijn groep wilde werken. En dat kon! Sinds kort volg ik de hbo-opleiding tot persoonlijk begeleider, en werk ik ook al in deze functie.
Op onze groep zijn ook weleens praktische problemen: de vaatwasser van onze groep was eens kapot, de fiets die we tijdens ons werk kunnen gebruiken was kapot en ons gebouw had een opknapbeurt nodig. Die dingen gaven we bij onze manager aan, en alles is geregeld.”
Vertrouwen
Ook het werk zelf bevalt Karin goed. “Het leuke vind ik dat het zo complex is. Dat deze mensen een licht verstandelijk beperking en vaak psychische problemen hebben, én dat ze in de gevangenis hebben gezeten. Dan denk ik: wat is er vroeger gebeurd waardoor het zo is gelopen, en waardoor je nu hier zit? Hoe kan ik jou verder helpen?
Als je werkt in de zorg, moet je veel geven. Maar je krijgt ook veel terug. Het gebeurt hier niet zo vaak, maar er is een kans dat ze agressief worden. Dan moet ik kalm blijven. En dan zoeken we samen naar het probleem achter de agressie. Wat je terugkrijgt, is vertrouwen en dankbaarheid.”
Klusproject
Die dankbaarheid zag Karin bijvoorbeeld terug toen ze samen met cliënten hun gebouw opknapte. “Dat wilden ze al jaren. Ik overlegde met mijn manager en kon aan de slag gaan. Ik maakte een plan en de cliënten kwamen ook met ideeën. We kozen samen de kleuren uit, bedachten wat er anders moest en schilderden de muren. Het is echt gezellig nu, met een zithoek en een keuken om samen in te koken.
Dat er iemand was die hun wens serieus nam, vonden de cliënten heel fijn. Hoewel ze zelf ook veel gedaan hebben, krijg ik nog steeds complimenten van ze.”
